Interviews

Interview Markus Wohlfart (Bron : Stadlpost editie 1 – febr/mrt 2019) (vertaald via Google transklate)

Markus Wolfahrt : MUZIEK IS ZIJN LVEN

Markus Wohlfahrt, geboren in 1960, groeide op met 7 broers en zussen in Klosterle (Voralberd, Oostenrijk) op. Met zijn twaalfde nam hij bugel ondewijs. O zijn 13^e had hij zijn eerste optreden ne drie jaar later richte hij de Klostertaler op. Met zijn project “Alpynia” wijdt hij zich ooik aan spirituele wereld muziek.

Een muzikalische knaller aan het begin van het nieuwe jaar : De ex-voorman van “De Klostertaller” is weer terug.

Stadlpost : Beste Markus, We zijn erg blij om met je te praten over je nieuwe muziekproject "Alpin KG". Vertel het maar!

Markus : Na de scheiding van de "Klostertaler" heb ik enige tijd op solo paden doorgebracht en bijvoorbeeld de albums "Mein Weg" en "Grenzenlose Freiheit" uitgebracht en ook nogal rustige muziek gemaakt met "Alpynia". Maar nu heb ik echt het gevoel dat "Alpin KG" echt kraakt.

Stadlpost : Het album zal deze dagen verschijnen. Wat verwachten de fans?

Markus : Nou, op een gegeven moment besefte ik dat de muziektraditie van de "Klostertaer" door niemand werd voortgezet: alpine rock, gedragen door elementen van volkstumlichen en grappige teksten - en we willen deze kloof met "Alpin KG" dichten. En de reacties die we tot nu toe hebben ontvangen, laten me zien dat we gelijk hebben. Al de video voor onze eerste SingLe "Made in Tirol" heeft fantastische klik aantallen op YouTube!

Stadlpost : Je hebt zes jonge, zeer ervaren professionals erbij gehaald

Markus : Ja, de jongens zijn allemaal ongelooflijk goed. Ze komen uit Vorarlberg en Tirol. Ik zou zeggen dat dat ook past bij de mentaliteit. Wij zijn vrijwel gelijkwaardig.

Stadlpost : Hoe karakteriseer je je muziek?

Markus : Diepe vaderlandliefde met de moed om een muzikaal avontuur te beleven. Traditie, vermengd met de huidige muziekgenres. Benaderingen hiervan waren deels al aanwezig in sommige liederen van de Klostertaler. Het resultaat is een uit de blaasmuziek gedomineerde schlager en popsound, die nog niet bestond in deze vorm. We sluiten tot op zekere hoogte de hoeken tussen brass, conservatieve volksmuziek, rocky-elementen, schlager en pop. En ik ben echt blij, dat ik eindelijk weer mijn geliefde bugel uit het stof kan halen en opnieuw er op kan spelen

Stadlpost : Hoe traditioneel wil je zijn met je muziek?

Markus : Laten we "Made in Tirol" nemen. Dit is een echte kraker. Hij mixt de Brass-Sound met een feestgevoel en een geestige treffer. Dus een humoristisch thuislied uit Tirol met zijn mooie vrouwen. Ik denk dat Tirol niet noodzakelijkerwijs iets te maken heeft met lederhosen. Het draait allereerst om plezier. Trouwens, ik wil plezier hebben met mijn nieuwe project! Ik heb ook iets tegen de demobilisatie van de muziek. Het kan heel goed worden toegeschreven aan verschillende stijlelementen.

Stadlpost : Had je zo'n grote positieve reactie verwacht?

Markus : Nee, niet echt. Dat verbaasde me ongelooflijk. Ik ben erg blij dat de fans zo loyaal aan me zijn gebleven. Bij onze concerten spelen we daarom de ene of de andere "Klostertaler" -hit, maar herschikt met een sterk accent op de blaasmuziek. Dit is ook erg goed aangekomen.
 
Stadlpost : Komt er een tour naar het album?

Markus : Ik wil niet zo druk zijn als vroeger. We waren bijna nooit thuis! Ook een reden voor het feit dat we na 34 jaar zijn ontbonden. Stefan, Markus, Thomas, Manuel, Lenz en Sebastian zijn verder muzikaal actief en hebben hun eigen data. Ik denk dat we ongeveer 40, 50 optredens zullen hebben in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland

Stadlpost : Muziek speelt een centrale rol in uw leven. Hoe is het allemaal begonnen?
 
Markus : We waren een grote familie en er was altijd veel muziek. Ik ben rond mijn twaalfde begonnen met het spelen van de bugel. Op de leeftijd van 13 had ik mijn eerste solo-optreden in Salem. Sommige mensen in het publiek hadden tranen in hun ogen. Een luisteraar gaf me een klein geldbedrag en wenste me geluk en succes. Dat heeft me in die tijd heel veel ontroerd. Toen heb ik drie jaar later amen met mijn broer Thomas, Bernhard Fritz, Ernst Berthold en Hartwig Amann de "Klostertaler '' opgericht.. Aangezien we geen rijbewijs hadden,, hebben onze ouders en oudere vrienden ons naar de concerten gebracht. Dat we dan twee keer de :”Grand Prix der Volksmuisk” wonnen wisten we toen natuurlijk niet en elke jaar in de zomer het Klosterlater lieten beven, ook dat wisten we toen ook nog niet.

Stadlpost : Wat is thuis voor jou?

Markus : In de tussentijd is dit minder dan een plaats, maar eerder waar mijn dierbaren zijn. Maar mijn huis is natuurlijk het Klostertal en de bergen

Stadlpost : a je vaak naar de berg, klim enzo?

Markus : Natuurlijk, dat is ongelooflijk belangrijk voor mij. Klimmen naar een top is als een metafoor voor het leven. Naar boven komen is ongelooflijk moeilijk en arbeidsintensief. Maar daarboven, op het hoogtepunt, kun je alles zien. Ik zoek altijd een oplossing. Als ik problemen heb, ga ik de berg op. Nu heb ik meestal mijn zoon Felix bij me. Hij is nu bijna drie en heel erg zwaar, maar ik draag hem toch de berg op. Felix is ​​geweldig. Hij probeert mijn bugel al!
 
Stadlpost : Dus je zou jezelf al een natuurjongen noemen?

Markus : Zeker als een natuurgerichte romanticus. In de natuur kan ik mijn gevoelens het beste waarnemen. De natuur is goed voor lichaam en geest! Ik hou van elk seizoen daarboven in de berg. In de zomer is alles anders in de winter, ook de innerlijke wwarneming.

Stadlpost : Heb je een concept voor je uitvoeringen of ben je meer spontaan in de programmering?

Kortom, we willen de muziek en het maken van feesten met elkaar verbinden om de funfactor voor het publiek en de artistieke kwaliteit zo hoog mogelijk houden. Daarnaast schakelen we tussen funky en stille nummers, zodat de luisteraar zich steeds opnieuw kan ontspannen. En tussendoor vertel ik grappige verhalen.

Stadlpost : Wat voor soort ketting is dat voor jou?

Markus : Dit is een jade stenen hanger. Het helpt me dat ik in de harten van anderen kan kijken en de ander in de mijne kan kijken.

Stadlpost : Wat was je meest ontroerende moment in de al die jaren van je karriere.

Markus : Toen ik de ave maria von schubert speelde op het rouwfeest voor mijn moeder. Haar leven was in het begin moeilijk geweest, ze moest hard werken boerderijmeisje in Lungau, Ze was een sterke vrouw en het centrum van onze familie. Ik zal haar nooit vergeten.